-
1 przybyszowy
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przybyszowy
-
2 korzeń
- korzenie* * *miGen. -a1. bot., dent., przen. (= podstawa, źródło) root; korzeń główny primary root; korzeń boczny secondary root; korzeń przybyszowy adventitious root; korzeń spichrzowy tuber, tuberous root; czarny korzeń bot. scorzonera, black salsify ( Scorzonera hispanica); zapuścić korzenie take root; wyrwać coś z korzeniami uproot sth; średniowieczna filozofia sięga korzeniami starożytności the medieval philosphy has its roots in antiquity.2. pl. kulin. (= przyprawy, korzonki) spice.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > korzeń
-
3 korze|ń
Ⅰ m 1. Bot. root- korzeń główny/boczny the main/a lateral root- splątane korzenie drzew tangled tree roots- potknąć się o wystający korzeń to trip over a protruding root- wypuścić korzenie to develop roots- zapuścić korzenie [roślina] to establish roots; to take root także przen.; [osoba, rodzina] to put down roots- wyrwać coś z korzeniami to uproot sth także przen.2. Anat. root- korzeń zęba/paznokcia/włosa the root of a tooth/nail/hairⅡ korzenie plt 1. Kulin. (przyprawy) spices 2. (początki) root- korzenie wszelkiego zła the root of all evil- sięgać swymi korzeniami czegoś to have its roots in sth- korzenie tej muzyki tkwią w jazzie this music has its roots in jazz3. (pochodzenie) roots- jego korzenie były w Polsce his roots were in Poland- □ korzeń przybyszowy Bot. adventitious root- czarny korzeń Bot. black salsifyThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > korze|ń
См. также в других словарях:
korzeń — m I, D. korzeńenia; lm M. korzeńenie, D. korzeńni 1. «bezlistny organ roślin naczyniowych, rosnący zwykle pod powierzchnią ziemi; służy roślinie do pobierania wody i soli mineralnych oraz umocowuje ją w glebie» Korzeń główny. Korzenie boczne,… … Słownik języka polskiego
